از آنجا که محل کار من با منزل ، فاصله تقريبا زيادی است ، هر روز در اين مسير چند نفر از هموطنان را که منتظر تاکسی هستند ، در مسير رفت و آمد خود سوار ماشين شخصی می کنم و در مسير با توجه به شرايط ، سعی در اطلاع رسانی اخبار جنبش می کنم.در پايان هم موقعی که آنها پياده می شوند ، معمولا می پرسند کرايه چقدر می شود و من هم برای آنها توضيح می دهم که کار من مسافرکشی نيست و شما سوار «تاکسی سبز» شده ايد و فقط به خاطر هم مسير بودن آنها را سوار کرده ام.اگر ببينم که آن هموطن مذهبی است ، به او می گويم که کرايه اش يک صلوات برای سلامتی رهبران جنبش است و اگر هم ببينم که خيلی مذهبی نيستند از آنها می خواهم که به جای کرايه برای پيروزی جنبش آرزو و دعا کنند. حتی بعضی مواقع ، روزنامه تک صفحه ای کلمه را که در ماشين دارم به آنها می دهم.
حقيقت اين است که ممکن است اينکار خيلی کار کوچکی باشد ، ولی با همين کار کوچک که هيچ هزينه ای برای من ندارد ، علاوه بر اينکه روزانه 5 يا شش و حتی بعضی مواقع 8 نفر از هموطنان را که در انتظار تاکسی در سرما و آلودگی منتظر هستند ، به مقصد می رسانم ، شرايط مناسبی نيز هست که بتوان اخبار جنبش را در اين وانفسای بی رسانه ای به آنها رساند.جالب است که بدانيد در اين مدتی که اينکار را می کنم ، هر فردی را که سوار می کنم ، همه دارای ديدی باز و تحليلهای قوی هستند و جسته گريخته ، نه از تمام ولی از درصد بالايي از اخبار جنبش مطلع هستند.
با اينکار از وقت مرده خود که در مسير رفت و برگشت و در ترافيک و سرما و الودگی تلف می شود ، بهترين استفاده را برای اطلاع رسانی انجام می دهم. موفق باشم(:دی)
